Cuzco & .... MACHU PICCHU!!

Welkom in het land van de Inca's, lama's en avocado's, welkom in Peru! Welkom bij het derde deel van mijn reis: het vrijwilligerswerk. Na twee weken rondslepen en 100x in en uitpakken van m'n backpack, ben ik blij dat ik nu eindelijk weer een eigen plekkie heb, en dan wel midden in het centrum van Cuzco! (Waarvan ik nog steeds niet weet of je het met een z of s schrijft. Maar ook alle vvv's in Cuzco schijnen dat eigenlijk niet te weten...).
Nadine en ik kwamen zondagnacht (inmiddels al weer 3 weken geleden), na een hobbelige busrit van 10 uur en een voorspoedige grensovergang, aan bij ons hostel. Maandag stond gelijk de eerste meeting met het vrijwilligersproject op de planning en dinsdag meteen volle bak aan de slag. Een hele omslag vergeleken met het avonturistische, spontane reizigersleventje van de vorige twee weken.

Mijn project doe ik op een kleuterschooltje aan de rand van Cuzco, waarbij ik meteen geïntroduceerd werd als DE Engelse juf. Dat wordt dus het doel van mijn project: kindjes tussen de 3 en 6 jaar wat basis Engels bijbrengen. Nu ben ik het inmiddels wel gewend om stage te lopen en les te geven aan kleuters, maar om dat in het Spaans te doen brengt toch wat extra uitdaging met zich mee... Gelukkig wisten de kindjes me meteen in te pakken met hun gedrag en uitspraken: "Nederland, is dat ver? Nog verder dan Machu Picchu??!!" & "Hoe zeg je Pikachu in het Engels?" (Hetzelfde dus ;)) & "juffrouw, waarom heb jij geel haar?" (Blond haar komt zo ongeveer 0.000% voor in Peru). Schattige kleuters zijn blijkbaar overal hetzelfde <3 Met handen en voeten, wat simpele Spaanse zinnen en een hele hoop geduld, probeer ik de kinderen wat Engels te leren (denk aan tellen, gedag zeggen en hoofd-schouders-knie-en-teen) en help ik daarnaast de leerkrachten bij andere taken in de klas.
Hoewel de kindjes dus hetzelfde zijn als Nederlandse kindjes, merkte ik al de meteen de eerste dag dat de manier van lesgeven toch wel heel anders is! Ten eerste is de school heel anders. De kleuters zitten in een soort (wat wij zouden noemen) noodgebouw met een hek erom, midden op het speelplein tussen de oudere kinderen. De klassen zijn veel kleiner en er zijn veel minder materialen. Daarnaast valt vooral op dat er veel minder structuur is. Kinderen (en ouders) kunnen in en uit de klas lopen wanneer ze willen, spullen worden gewoon bij elkaar op een hoop gegooid en van een tijdschema heeft nog nooit iemand gehoord. Extra werkjes bestaan niet en iedereen werkt gewoon op hetzelfde niveau. Echter heb ik ook al een hele hoop leuke dingetjes meegedaan, zoals knutselwerkjes, oefenen voor de dansvoorstelling, liedjes zingen en toneelstukjes. Gelijk goed voor mijn Spaans!

Mijn ochtenden besteed ik dus op school, mijn middagen en avonden besteed ik lekker in het centrum van Cuzco. En hoewel Cuzco echt totaal anders is dan Buenos Aires (veel kleiner en minder te bezoeken), geniet ik hier ook van alles wat ik meemaak. Pisco sour in plaats van rode wijn en salsa in plaats van tango, maar nog steeds dezelfde gezellige avondjes met uit eten, cocktails, dansjes en voetbal kijken in de pub. Tussendoor wordt er nog eens wat cultureels gedaan, zoals een stadswandeling of bezoekje aan het Inca museum. Daarnaast heb ik het chocolademuseum ontdekt, waardoor er op 500 meter afstand van m'n hostel altijd een puur geluksmomentje om de hoek ligt <3 Inclusief gratis proeven en een chocolade workshop! En op m'n Spaans nog wat vooruit te brengen, pik ik elke week nog een uurtje Spaanse les mee. Wat helaas nog wel nodig is, want ik weet me echt wel te redden hier, maar om vloeiend Spaans te spreken zal ik toch echt nog een heeeele hoop moeten oefenen....


Maar denk je aan Peru, dan denk je natuurlijk tock echt aan de grootste toeristische attractie van het land: MACHU PICCHU. De oude Incastad die nooit is ontdekt en verwoest door de Spanjaarden en pas in 1911 is teruggevonden. Machu Picchu is te bereiken met de trein, of te voet. En omdat het wel weer eens tijd werd voor wat actiefs en omdat we het échte MP gevoel wilden ervaren, hebben wij gekozen om MP met een vierdaagse trek te gaan bezoeken!
Vrijdagochtend werden we (ik, Nadine, Yvette en Andrew vanuit ons hostel, en nog en stuk of 8 anderen) met een busje naar de eerste bestemming gebracht, op zo'n 4000 m hoogte, waarna we daarna naar beneden moesten mountainbiken. Mega gaaf zo tussen de bergen van Peru door! Na een uurtje of 3 waren we zo'n 2500 meter gedaald. Na wat klein oponthoud omdat een van onze groepsgenoten afgevoerd moest worden naar het ziekenhuis met zijn schouder uit de kom, was ik toch blij dat ik heel was aangekomen. Na de lunch stond de volgende activiteit op de planning: raften! Na wat instructies gingen we dan de rivier op en kwamen we na zo'n 1,5 uur zeiknat en met 100 muggenbulten weer veilig aan in Santa Maria, onze slaapplek voor de eerste nacht. Na een koude douche (welkom in het binnenland van Peru) en een diner met wederom rijst en kip, gingen we allemaal zeer tevreden op tijd ons bedje in. Na zo'n gave dag kan deze trip eigenlijk al niet meer stuk, maar uit verhalen hadden we gehoord dat dag 2 een stuk pittiger zou worden.
De volgende dag stond namelijk het zwaarste deel van de trip op de planning: 9 uur lang hiken door de jungle van Peru! Goed voorbereid stonden we dan om 7 uur klaar om te vertrekken. Na een ontbijtje gingen we dan met een goed gevulde backpack met o.a. snacks, zonnebrand, muggenspray en poncho, op pad. Bergen op en af, bruggen over (de een wat veiliger dan de ander) door de planten en over de rotsen en ga zo maar door. En dat alles met volle zon en 30 graden, waardoor er na een aantal uur toch van verschillende kanten wat gemopper te horen was. Maar je moet wat over hebben voor het echt jungle gevoel. Gelukkig waren er op de eindbestemming hotsprings te vinden, die met deze temperaturen zelfs nog als afkoeling voelden! Na de hotsprings konden we ervoor kiezen om nog de laatste 45 min naar het hostel te lopen, maar daar had niemand meer zin in. Daarom maar lekker met onze slippertjes het busje in.
Dag 3 was voor mij de grootste uitdaging. We zouden namelijk beginnen met 3 uur ziplinen! Aangezien hoogtes en snelheden niet mijn beste vriend zijn, stond ik dan met trillende beentjes ingepakt in mijn harnas vastgegespt aan de zipline. 3-2-1, een duwtje in de rug en gaaaan! Echt wel gaaf om te doen, en na een tijdje waren m'n zenuwen wel vervangen door adrenaline, maar toch zal ik dit niet het meest favoriete deel van deze trip noemen ;) Maar toen ik na 6 lines weer veilig beneden was, overheerste het trotse gevoel toch :) Foto's en filmpjes volgen als bewijs! Na het ziplinen stond er nog een wandeltocht van 3 uur op de planning. Helaas had ik inmiddels 2 flinke blaren op allebei m'n voeten, waardoor ik m'n goede schoenen maar ging afwisselen met m'n allstars. Helaas ook niet zo'n goed idee als je over rotsen, steentjes en gladde treinrailsen moet lopen, dus aan het eind van de dag was ik toch echt flink klaar met het wandelen.
De volgende, en laatste, dag stond de wekker om 4.15 uur. Ready to go to Machu Picchu! Ik, Yvette en Nadine waren zo slim om met de bus naar boven te gaan, aangezien we anders zo'n 1800 trappen moesten lopen. Zo rond 6.00 uur waren we binnen bij MP en kregen we eerst een rondleiding van onze gids. Daarna hadden we zelf de tijd om rond te lopen en foto's te maken. Waarom zo vroeg zou je denken? Omdat we om 6 uur mooi de zon konden zien opkomen boven MP! Echt prachtig om te zien. MP was echt indrukwekkend en groot! En natuurlijk was het toeristisch, maar het voelde ook echt als een overwinning dat we hier na 3 dagen aankwamen. Na wat rondlopen en heeel veeel foto's maken, besloten we om het laatste Inca gevoel nog wat mee te pakken en in ieder geval de trappen naar beneden te lopen. En hoewel het best meeviel, zijn we nog steeds blij dat we ze 's Morgens niet omhoog zijn gelopen ;) Daarna konden we nog zo'n 100 uur wachten op de trein die ons naar huis zou brengen en kwamen we snachts rond 2 uur weer Aan bij het hostel. Na bijna 24 uur wakker te zijn geweest, ben ik dus lekker in m'n bedje gekropen en gelukkig was ik zo slim om vorige week al bij m'n project te melden dat ik dinsdag niet kwam. Even lekker bijslapen dus.

Nu, op het moment van typen/posten, is het dus dinsdagochtend en zit ik met pijnlijke voetjes en benen en vol met muggenbulten lekker in het zonnetje in Cuzco. Deze week nog 3 dagen naar m'n project en dan in het weekend nog wat leuke dingen meepakken in Cuzco. Omdat Nadine maandag jarig is plakken we er nog even wat nachtjes achteraan om haar verjaardag en ons afscheidsfeestje hier te vieren! :D Dan vertrekken we waarschijnlijk dinsdag met de bus richting Lima voor een paar daagjes en trekken we (nog steeds samen met Nadine) door naar het noorden van Peru om de grens bij Ecuador over te gaan. Daar staan in ieder geval de Galapagos eilanden op de planning en daarna zullen Nadine en ik waarschijnlijk splitsen om apart verder te gaan. Hoe en wat weet ik nog niet precies, maar waarschijnlijk pak ik nog een stukje Ecuador mee om daarna naar m'n eindbestemming Costa Rica te gaan. Ik zal er in ieder geval een flink tempo in moeten gooien, maar ik heb er wel zin in om weer nieuwe landen en plaatsen te gaan ontdekken.

Inmiddels krijg ik allerlei appjes van iedereen die benieuwd is naar m'n verhaal ;p en ik ben het typen ook een beetje zat. Ik zal m'n verhaal dus snel online gooien, dus excuses voor onlogische zinnen. Ik heb afgelopen dagen zoveel meegemaakt en zulke gave, ongelofelijke ervaringen opgedaan, dat ik het bijna niet verwoord krijg, maar geniet en ben maar lekker jaloers. Tot over iets meer dan 6 weekies, dan mochen jullie het persoonlijk komen vragen!

Muchos besos! Xxxxxx

Ps. Even geduld. Foto's uploaden duurt eeuwen met de WiFi hier