Backpacken deel 1: Argentinië & Bolivia

De afgelopen weken zijn we echt van oost, naar noord, naar west, naar noord gereisd. Niet de meest logische route, maar wel de meest mooie dingen gezien. De eerste week begonnen we in Buenos Aires in het oosten, om verder te gaan naar de watervallen van Iguazu in het noorden op de grens bij Brazilië. Natuurlijk ook gelijk even een dagje Brazilië meegepakt! Daarna door naar het westen: de wijnstad Mendoza, richting de grens met Chili. Van Mendoza weer naar het noorden, eerst voor een tussenstop in Salta, en daarna richting de grens met Bolivia. 2x 18 uur + 1x 7 uur in de bus en 2 binnenlandse vluchten. En dat is alleen nog maar Argentinië. De tweede week zijn we Bolivia in een vliegensvlug tempo doorgereisd, zowel te voet, met bus, met jeep als met boot. Morgen nog 1x 10 uur met de bus, zodat we zondagochtend in Cuzco, Peru aankomen.

Maar eerst een flashback naar mijn eerste echte backpack week! Vier weken op m'n vaste plekkie in BA telt namelijk niet als backpacken...

Startpunt van deze twee weken was dus Puerto Iguazu, in het noordoosten van Argentinië. Na 18 uur in de bus naar Iguaza te hebben gezeten, kwamen we (Nadine, Anabel en ik) daar zondagochtend aan. Na ingecheckt te hebben in ons hostel, hebben we gelijk de bus naar de Braziliaanse kant gepakt. De Iguazu watervallen zijn namelijk zo groot dat ze de grens tussen Brazilië en Argentinië overlappen. Vanuit Brazilië krijg je een totaalbeeld van de watervallen, terwijl je vanuit Argentinië veel dichter bij (en zelfs dwars er doorheen) de waterval kan komen. De Braziliaanse kant was werkelijk waar overweldigend. Zo mooi, zo groot en zo veel water! Maar om een totaal beeld van de watervallen te krijgen moesten we natuurlijk maandag ook de Argentijnse kant meepakken. Daar hebben we een boottocht gemaakt waarbij we de watervallen van dichterbij konden zien. Tassen, kleren en camera's veilig opgeborgen gingen we uiteindelijk dus ook dwars door de waterval heen! Echt een top ervaring en zeker weten een aanrader!

Omdat er in Puerto Iguazu verder niks te beleven is, waren we blij dat we (Nadine en ik, Anabel was inmiddels met de bus weer terug naar BA) dinsdagochtend het vliegtuig naar Mendoza konden pakken. Na zo'n 6 uurtjes vliegen, waaronder een overstap in Buenos Aires, kwamen we aan in Mendoza. En wat doe je in dé wijnstad van Argentinië?! Juist, je gaat lekker wijn proeven bij een van de vele bodega's in Maipu (in Mendoza zelf is geen wijnproeverij te vinden...). Nadine en ik hadden een tandem gehuurd en konden zo ons eigen plan trekken. Ons plan begon bij een wijnshop, waar ons eens goed geleerd werd hoe je wijn moet drinken. Na 6 glazen wijn, een gratis fles voor thuis én lichtelijk aangeschoten vervolgden we onze weg naar een wijngaard waar we het proces van wijn maken konden zien. Ook daar kregen we weer genoeg wijn te proeven, waarna het inmiddels al zo laat was dat alle andere bodega's gesloten waren. Toen dus onze fiets maar teruggebracht, waar we nog een fles wijn mee kregen, en tevreden terug naar ons hostel. Helaas waren onze backpacks al veel te vol en hebben we de wijn dus in het hostel moeten achterlaten :(

De dag erna pakten we de bus naar Salta, het noorden van Argentinië. Het leek ons namelijk beter om daar nog een tussenstopje te maken, dan om gelijk 25 uur in de bus te zitten naar de grens. Helaas viel Salta ons een beetje tegen. 's Morgens zijn we naar het MAAM museum geweest, wat wel heel indrukwekkend was. Er werd namelijk verteld over de Inca's en de offers die zij vroeger brachten. Deze offers bestonden uit niets minder dan levende kinderen. Drie van deze kinderen zijn bijna geheel intact opgegraven en werden hier dus tentoongesteld. Heel bizar om te zien!
's Middags hield heel Salta echter siesta, en omdat onze bus pas om 24.00 uur vertrok, moesten we onze tijd creatief indelen. Daarom zijn we maar naar de bios geweest. Was weer goed voor ons Spaans.

Zaterdagavond pakten we dus de bus naar La Quiaca, de grensplaats voor Bolivia. Dan zouden we daar zondagochtend om 7.00 aankomen, de grens oversteken, een excursie boeken en gelijk met de excursie kunnen beginnen. Helaas werden onze plannen in de war geschopt door de Boliviaanse regering. Op zondag waren het namelijk verkiezingen in Bolivia en dus was de grens afgesloten. Kwamen wij natuurlijk achter toen we er al waren en dus zaten we daar op zondagochtend in het meest verlaten stadje ever. De avond ervoor hadden we al onze Argentijnse peso's opgemaakt, waardoor ik alleen nog geld had om een flesje water te kopen... Gelukkig kwamen we bij de bussen Greg tegen, die al sinds 4 uur daar zat te wachten.. Het kan dus altijd erger. Greg kon gelukkig beter Spaans dan wij en hij had wat betere voorbereidingen, dus het leek ons slim om hem maar een beetje te volgen. Uiteindelijk ging om 7 uur 's avonds de grens open en konden we uiteindelijk lopend (!) de grens over. Daar bleek echter dat de grens dan wel open was, maar dat er nog geen openbaar vervoer was toegestaan op de dag van de verkiezingen. Zaten we dus alsnog een nacht opgesloten in een verlaten plaatsje.

Maandagochtend toen maar heel vroeg de bus gepakt en een excursie geboekt, zodat we die ochtend gelijk konden vertrekken: 4 dagen rondtoeren in een jeep door de bergen en zoutvlaktes van Bolivia. Maar eerst moest ik nog een zonnebril kopen, aangezien ik inmiddels ook mijn tweede zonnebril heb gesloopt (sorry Fenne!). En een zonnebril werd toch wel aangeraden, aangezien we zo'n 5 km dichter bij de zon zaten dan in Nederland. Gelukkig kon ik al snel een prachtige Dolce&Gabbana scoren voor 3 euries.

Over de excursie kan ik veel vertellen, maar in dit geval zeggen foto's zeker meer dan 1000 woorden. Ongelofelijk wat we allemaal gezien hebben, van de hoogste bergen (>5000 meter) tot de kleurrijkste meren (rood, groen, blauw, wit, zwart), van woestijn- tot maanlandschap en van flamingo tot lama. Met als afsluiter op donderdag de zoutvlaktes van Uyuni. Tijdens de tour werd mijn zo gewende luxe leventje gelijk op de proef gesteld. Bolivia is het armste land van Zuid-Amerika en dat is met name in de bergen te merken. Hostels zonder warm water (of zelfs zonder douche at all) en elektriciteit, onderweg gebruik maken van de "baño natural" en eten wat de pot schaft (waaronder lama-vlees. Viel niet eens tegen, net een hamburger). Daarnaast zorgde het snelle stijgen bij mij en m'n reisgenoten voor een flinke hoogteziekte na de eerste dag. Maar door al het moois dat we zagen heb ik mezelf zonder klagen aangepast ;)

Donderdag was onze tour afgelopen, en aangezien we zondag in Cuzco moeten zijn, moeten we tempo maken. Ons plan om de Boliviaanse hoofdstad La Paz mee te pakken hebben we dus maar laten varen. Zo zijn we gelijk een stuk verder gegaan, naar de grensplaats Copacabana (vanuit waar ik dit verhaaltje nu typ). Copacabana ligt aan het grote Titicacameer en door het heerlijke weertje voelt het alsof we in een Spaans badplaatsje terecht zijn gekomen. Niet zo erg dus om na deze volle weken nog even een chilldagje te houden.

Voor nu, backpack ready en gaan met die banaan. Tot volgende keer weer, dan vanuit Peru.
¡Saludos de Bolivia, XX!